19.11.2016 mija 200 lat od ostatniego widocznego z Łodzi całkowitego zaćmienia Słońca.

Zaćmienie to było pierwszym całkowitym w XIX wieku, widocznym z terenu dzisiejszej Polski. Można je bezsprzecznie nazwać „zapomnianym zaćmieniem”, jako że ze względu zarówno na okoliczności polityczno-społecznie, jak i na nienajlepszą pogodę, zachowało się o nim do dziś niewiele informacji. 

Zaćmienie całkowite rozpoczęło się przy wschodzie Słońca na Morzu Północnym, po czym cień Księżyca przemknął przez Norwegię, południową Szwecję, dzisiejszą Polskę, zachodnią Ukrainę, Rumunię, a dalej Turcję i kraje Bliskiego Wschodu (rys.1). Pogoda tego dnia była zróżnicowana – dość pogodnie było w wielu miejscach w Europie zachodniej, w innych najczęściej notowano całkowite zachmurzenie lub Słońce ukazywało się między chmurami. Gdzieniegdzie także występowały opady śniegu. Zaćmienie centralne przebiegało na mapie niemal prostoliniowo wzdłuż linii Bytów-Toruń-Ostrowiec Św.–Rzeszów (rys.2). Faza maksymalna wystąpiła około 9:30 na wys.17 stopni nad płd.-wsch. horyzontem, a czas trwania zaćmienia całkowitego wynosił maksymalnie około 1.5 minuty.

O obserwacjach zjawiska w Polsce można przeczytac na stronie: www.historia.ptma.pl